Συναρμολογούμενη Κατασκευή: Tower Bridge

Μια μικρή περιγραφή

ΞΕΝΟΙ οι οποίοι δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ στην Αγγλία την αναγνωρίζουν. Ετησίως, την επισκέπτονται χιλιάδες τουρίστες. Καθημερινά τη διασχίζουν κάτοικοι του Λονδίνου. Iσως δίχως να ρίχνουν ούτε μια ματιά ή χωρίς καν να σκέφτονται την προέλευσή της. Το Tower Bridge ή στα ελληνικά Γέφυρα του Πύργου αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα του Λονδίνου. Η tower bridge, η οποία δεν πρέπει να συγχέεται με τη γειτονική Γέφυρα του Λονδίνου, σχετίζεται με τον κοντινό Πύργο του Λονδίνου. Το 1872, το Κοινοβούλιο της Αγγλίας εξέτασε ένα νομοσχέδιο με το οποίο επρόκειτο να εγκριθεί η κατασκευή μιας γέφυρας πάνω από τον Τάμεση. Παρά τις ενστάσεις που πρόβαλε ο κυβερνήτης του Πύργου. Tο Κοινοβούλιο αποφάσισε να υλοποιήσει αυτή την ιδέα για μια ακόμη διάβαση. Mε την προϋπόθεση ότι το σχέδιό της θα εναρμονιζόταν με την τεχνοτροπία του Πύργου. Η σημερινή Γέφυρα του Πύργου προέκυψε από εκείνη την επίσημη πρόταση. Το 18ο και το 19ο αιώνα, αρκετές γέφυρες συνέδεαν τις όχθες του Τάμεση. Mε γνωστότερη την Παλιά Γέφυρα του Λονδίνου. Το 1750 εκείνη η γέφυρα εκτεινόταν από τη μια όχθη του ποταμού ως την άλλη πάνω σε σαθρά θεμέλια . Κάτω από αυτήν συνωστίζονταν πλοία από όλο τον κόσμο για να δέσουν στο πολυσύχναστο λιμάνι. Ήταν τόσο μεγάλη η συγκέντρωση πλοίων εκείνη την εποχή ώστε λεγόταν ότι κάποιος μπορούσε να περπατήσει πολλά χιλιόμετρα διασχίζοντας τα καταστρώματα των σκαφών που ήταν αγκυροβολημένα το ένα δίπλα στο άλλο. Με την υποκίνηση του Σωματείου του Λονδίνου, ο αρχιτέκτονας Χόρας Τζόουνς πρότεινε να χτιστεί μια κρεμαστή γέφυρα γοτθικού ρυθμού πιο κάτω από τη Γέφυρα του Λονδίνου. Η γέφυρα αυτή θα παρείχε ελεύθερη διέλευση στα πλοία που θα ανέβαιναν τον Τάμεση κατευθυνόμενα δυτικά προς τις αποβάθρες. Το συγκεκριμένο σχέδιο περιλάμβανε ένα χαρακτηριστικό το οποίο πολλοί θεωρούσαν πρωτοποριακό.

Ξεχωριστή Σχεδίαση

Ο Τζόουνς είχε ταξιδέψει σε πολλά μέρη και οι μικρές κρεμαστές γέφυρες που ένωναν τα κανάλια στην Ολλανδία τού έδωσαν την ιδέα μιας ανυψούμενης γέφυρας με αντίβαρα. Η Γέφυρα του Πύργου σχεδιάστηκε με μοντέρνες κατασκευαστικές μεθόδους, χρησιμοποιώντας ατσάλινο σκελετό καλυμμένο με πέτρα, ενώ το διάσημο σήμερα σχήμα της γεννήθηκε στο σχεδιαστήριο της ομάδας του Τζόουνς. Η tower bridge έχει δύο κύριους πύργους οι οποίοι ενώνονται ψηλά με δύο πεζογέφυρες σε ύψος 34 μέτρων πάνω από το οδόστρωμα και περίπου 42 μέτρων πάνω από το κατά μέσο όρο ψηλότερο σημείο στο οποίο φτάνουν τα νερά του ποταμού. Οι δρόμοι που ξεκινούν από κάθε όχθη του ποταμού καταλήγουν σε τμήματα της γέφυρας. Αυτά τα γιγάντια φύλλα της γέφυρας ζυγίζουν σχεδόν 1.200 τόνους το καθένα και ανοίγουν προς τα πάνω σχηματίζοντας γωνία 86 μοιρών. Πλοία χωρητικότητας έως και 10.000 τόνων μπορούν να περάσουν με ασφάλεια κάτω από τη γέφυρα.

Ενέργεια για τα Αντίβαρα

Η υδραυλική ενέργεια ήταν εκείνη που σήκωνε τα φύλλα με τα αντίβαρα. Κινούσε τους ανελκυστήρες πεζών από το επίπεδο του δρόμου μέχρι τις πεζογέφυρες και έθετε σε λειτουργία ακόμη και τη σηματοδότηση. Ναι, το νερό χρησιμοποιούνταν για τη λειτουργία αυτής της γέφυρας! Παρείχε δε άφθονη ενέργεια—διπλάσια από την απαιτούμενη. Κάτω από το νότιο άκρο της γέφυρας ήταν εγκατεστημένοι τέσσερις καυστήρες οι οποίοι, τροφοδοτούμενοι με γαιάνθρακα, παρήγαν ατμό σε πίεση μεταξύ 5 και 6 κιλών ανά τετραγωνικό εκατοστό και έθεταν σε κίνηση δύο τεράστιες αντλίες. Αυτές, με τη σειρά τους, απελευθέρωναν νερό με πίεση 60 κιλών ανά τετραγωνικό εκατοστό. Για να διατηρηθεί η ενέργεια που απαιτούνταν ώστε να ανυψωθούν τα φύλλα, έξι μεγάλοι συσσωρευτές αποθήκευαν το πεπιεσμένο νερό. Αυτοί τροφοδοτούσαν συνολικά οχτώ μηχανές οι οποίες έθεταν σε λειτουργία τα αντίβαρα. Μόλις ενεργοποιούνταν το σύστημα, τα φύλλα με τα αντίβαρα άνοιγαν προς τα πάνω στηριζόμενα στους άξονές με διάμετρο 50 εκατοστών. Χρειαζόταν μόνο ένα λεπτό για να φτάσουν στο ανώτατο ύψος τους.